Relativno homogene etničke (nacionalne) i verske zajednice vremenom šireći se prema centru grada, postajale su sve mešovitije. Životni stil srednje klase, bez obzira na etničko ili versko poreklo, je bio vrlo sličan. Živeli su (ili su iznajmili) na spratu jednospratnih kuća u stilu istorizma, a u prizemlju su bile prodavnice. Bilo je samo nekoliko većih zgrada. Najomiljeniji stil je bio stil neo-renesanse, zatim neo-baroka, a manje se koristio stil neo-romanike ili neo-gotike. Ponekad je stil zavisio od etničkog porekla naručioca, na primer secesija kod Jevreja, ili francuski neo-barok kod Srba.
Situacioni plan na latinskom jeziku iz 1837 godine, a koji se nalazi u Istorijskom arhivu Subotice, je jedini sačuvani vizuelni dokumenat o originalnom izgledu stare sinagoge. Sinagoga se nalazila prema pravilu u centru placa, a ispred nje, duž regulacione linije se protezalo ritualno kupatilo, zgrada škole, zgrada jevrejske opštine i stambena zgrada rabina. Iza placa je bio potok (canalis). Južni sused je bio Jevrej Hubert Salamon, a severni Vincze Paulus, neoznačenog etničkog porekla – prema tome Mađar-katolik. Ovaj plan potvrđuje, da u Subotici nije postojao geto u istorijskom smislu, Jevreji i Mađari su živeli jedni pored drugoga. Situacioni plan je potpisao Senator Georgius Vilov, koji je verovatno bio Bunjevac.
Subotička gradska kuća, koju su projektovali u secesijskom stilu budimpeštanski arhitekti Deže Jakab i Marcel Komor, građena je između 1908 i 1912 godine i postala je simbol Subotice. Njen stil dobro odražava privrženost jevrejskih arhitekata mađarskim nacionalnim aspiracijama, u dobu kada su manjine većinom pružale otpor takvoj politici centralne vlade. Folklorni stil, koji je prisutan i kod sinagoge, je obogaćen simbolima masonstva.
Sinagoga, koja je građena između 1901 i 1903 godine po projektu Deže Jakaba i Marcela Komora, arhitekata iz Budimpešte, je prva građevina stila mađarske secesije u gradu. Identitet mađarske secesije – mađarski i jevrejski – se izražava jezikom arhitekture uz upotrebu smelih tehničkih inovacija. Neki su ovaj stil odbacili, smatrali su ga jevrejskim, pa je narodna skupština, u slučajevima državno finansirane gradnje, zabranila primenu ovog stila. Ipak, na teritoriji gde je živelo nekoliko nacionalnih manjina, neki su istakli, da ovaj stil blagotvorno deluje na „učvršćivanje mađarskog identiteta“.
Iz istorijskih razloga, na subotičkom glavnom trgu nema crkvi. One su građene na rubu teritorija različitih nacionalni manjina, koji gleda prema centru grada, kao na primer Katedrala Svete Terezije (dva tronja na levoj strani slike), Franjevačka crkva (o centra desno) ili Srpska pravoslavna crkva posvećena Sv. Vaznesenju Gospodnjem (krajnje desno). Kupola sinagoge (u sredini) se uklapa u tkivo grada ističući prisutnost Jevreja u Subotici.
Gipsanu ljusku od 3 cm učvršćuje rabic mreža, odnosno spoljašnja rebra, što je omogućilo izgradnju šatoraste forme nezavisne od istorijskih tradicija, koja se ne vezuje za krovnu konstrukciju. Za razliku od istodobnih sinagoga, ovde unutrašnja kupola nije obešena, nego je samonosiva.
Sinagoga je izgrađena na ćošku zajedno sa jevrejskom školom i zgradom jevrejske opštine koju su planirali isti arhitekti kao i sinagogu. Istorijski gledano, u stepskim gradovima, vašari su se uvek odvijali na trgovima. U ovom slučaju, na trgu ispred sinagoge, pijaca je bila stalna. Na razglednici vidimo seljake na trgu sa korpama. Dugački Sečenji trg (danas Trg Jakaba i Komora) se prostirao od nove sinagoge do Jevrejske ulice. Na ovom trgu se nalazila Kalvinistička crkva i katolički samostan za časne sestre.
Više od petnaest godina World Monuments Fund se zalaže za konzervaciju i revitalizaciju subotičke sinagoge uz finansijsku pomoć Cahnman fondacije, David Berg fondacije i Rothschild fondacije (Hanadiv) Evrope. Godine 2012, prvi put posle nekoliko desetleća, sinagoga je otvorena za posetioce i postala je destinacija lokalnog stanovništva, međunarodnih jevrejskih turista koji tragaju za prošlošću i turistia, koji posećuju regiju. Ovo je omogućeno dugoročnim zalaganjem World Monuments Fund-a za konzervaciju i promene namene, prvo putem uključivanja sinagoge u listu World Monuments Watch-a, a kasnije putem projekata za finansijsku pomoć. Cilj ove izložbe je da prikaže subotičanima istoriju ovog objekta i da pospeši razumevanje arhitekture sinagoge kao i istorije jevrejske zajednice u Subotici.
